2014

Pierwszy rok, w którym Konopka odkrywa nieoczekiwaną skłonność do malowania, zbiega się z okresem odłączenia się od rzeczywistości do niedawna, by poznać siebie w podróży. Z Drogi Santiago, odkrywczego momentu swojej nowej tożsamości artystycznej, idzie w kierunku Wschodu, gdzie odwiedza miejsca, które pozostają na zawsze w jego życiu wewnętrznym. Praca w Varanasi opowiada o oczarowaniu, które dostrzegł, obserwując proste codzienne życie kobiety, która wiosłuje na typowym kajaku, z całą naturalnością tych, którzy wykonują to działanie każdego dnia, z spokojem i spokojem, w spokoju posiadania wszystkiego już jasne, wszystko już zaplanowane, bez pragnienia niemożliwego, ale kochania tego, co możliwe. Ze stylistycznego punktu widzenia praca jest bardzo związana z figuracją, obraz jest wyraźny, nawet jeśli kolor, świeży, żywy i jasny, już zaczyna dążyć do ekspresjonizmu, zarówno dla wybranych tonacji, jak i szybkiego pociągnięcia pędzlem , niemal pilne, aby rozmywa kontury liniowym, prawie geometrycznym, ale fasetowanym, podzielonym, aby chcieć rozłożyć i ponownie skomponować obraz zgodnie z odczuciami Konopki. Scena wydaje się więc poruszać, nawet jeśli skupia się na obrazie kobiety, która przyciąga uwagę obserwatora, który chwilę później rozszerza się na wszystko inne, od powolnej rzeki po przedmioty, które ze sobą zabiera, od wiosła umiejętnie przyzwyczajonego do czółna pod nią.

Marta Lock – krytyk sztuki, powieściopisarz, aforysta, eseista, recenzent, socjopsycholog