Przebłyski rzeczywistości, które zdarzają się w ludzkiej egzystencji, zazwyczaj są przez człowieka ignorowane, ponieważ jego ego pilnuje, aby skupiał on całą swoją uwagę tylko i wyłącznie na stworzonym przez niego iluzorycznym świecie. A jednak, jako istoty ludzkie, odczywamy, że jest coś więcej. Kiedy zdarzy się to odczucie, ten przebłysk rzeczywistości, niektórzy mają potrzebę, żeby to przedstawić i wtedy stosują ekspresję, używając najczęściej, najbardziej znanych środków wyrażania. Każdy akt wyrazu rzeczywistości musi być spontaniczny, w innym wypadku staje się aktem iluzji. Przebłysk rzeczywistości ma być wyrażony przez ekspresję, tu i teraz, inaczej stanie się obrazem, który dalej już tylko pozostaje przerabiany przez ludzkie ego i przechowywany w wyobraźni. Taki akt malaski, wytwór wyobraźni, pojawiając się na płótnie staje się faktyczny, ale nierzeczywisty. Taki obraz, nawet najbardziej imponujący, jest tylko kolejnym wynikiem jakiejś formy ilustracji iluzorycznego świata, zatem ostatecznie jest aktem fałszywego obrazu rzeczywistości. To dzieło ,,odtwórcy”, bo jak inaczej nazwać kogoś kto prezentuje wytwór wyobraźni. Współczesna sztuka wskazuje, że w przeszłości było to po prostu ,,odtwarzanie”. Być może faktycznie cała znana nam sztuka jest wymyślona, ale jednocześnie jej uniwersalna funkcja dowodzi, że człowiek wyszedł ponad zwierzę. Człowiek stał się świadomy. Świadomy i zdolny odtwórca obrazów wyobraźni to malarz, ale nie artysta. Artysta to ktoś inny. Na pewno nazwa ORAPISTA powstała z potrzeby nazwania Artysty, który minimalizując ego dokonuje próby wyrażenia, tego co niewypowiedziane. Samo przez się Artysta Orapista dokonując aktu w świecie materialnym w jakiś sposób zniekształca rzeczywistość i nadaje jej cechy nieistniejące, jednakże jego uważność nie zawiera się w akcie materializowania energii, a w samej tworzącej energii. Przykładowo szkic istoty, czy przedmiotu na podobraziu staje się dla artsty ekranem dla dokonania aktu uchwycenia przebłysku rzeczywistości. Dla mnie często w orapizmie szkic kobiety jest takim ekranem do projekcji odczuwalnego przebłysku rzeczywistości. Akt tworzenia orapizmu jest stanem integracji energii żeńskiej oraz energii męskiej w koherencji serca i umysłu. Ekspresja dokonuje się w całkowitym flow. Nie ma myśli. Artsta Orapista nie pozwala sobie na łącznie się z ego, więc nie wchodzi w stany obarczone ludzim brzemieniem wszczepionego potępienia i chęci zasłużenia na rozgrzeszenie i przynależność. Wychodzi ponad wierzenia. Artysta Orapista nie jest zainteresowany tworzeniem swojej osobowości, nie jest żebrakiem oczekującym poklasku, nie definiuje się. Artysta staje się świadomym obserwatorem. Jest narzędziem ekspresji rzeczywistości. Tu rzeczywistość wlewa się przez Artystę Orapistę. Mógłbym powiedzieć ,,Obserwuj ją, scal się z nią i stając się rysikiem, zapisuj na płótnie”. Orapizm to narzędzie do zatrzymania umysłu. Pozwala dotrzeć prosto do serca, które jest domem duszy. W nowej sztuce potrzeba człowieka nowego, ufającego sobie, odzwierciedlającego swoją indywidualność, niepowtarzającego wzorca niewolniczego widma sztuki. Odbiorca orapizmu, aby doznać jego pełni zrezygnuje z używania umysłu, wiedzy i logiki. Tylko tak można doznać orapizmu. Orapizm to doznanie. Tu żadna definicja nie jest prawdziwa. Orapizmu nie można wypowiedzieć. Orapizm zarówno Artystę jak i odbiorcę traktuje tak samo. Od obu wymaga otwarcia na rzeczywistość.

Doświadcz orapizmu.

ORAPIZM – teraz śledzić.