THE HISTORY OF MY PAINTING

The history of my painting.

W odpowiednim momencie we wrześniu 2014 roku droga z Porto do Santiago de Compostela.

At the exact moment, in September 2014, the way from Porto to Santiago de Compostela.

Przeżycie, ciekawość, intencja, spacer, na pewno radość z drogi.

An experience, curiosity, intention, a walk, enjoying the trip, for sure.

Zmiany w sercu, duszy.

Changes in the heart, soul…

Będąc w środku emocji, jak w oku cyklonu nic się nie działo, było cicho i spokojnie.

Being inside the emotion, like in the eye of the Cyclone, nothing was happening, it was peacefull and quiet.

Pierwszy obraz

The first painting.

pędzle – trudno i mozolnie.

the brushes – hard and strenuously.

Czegoś brakuje. Tempa? Za wolno?

Something is missing. The pace? Too slowly?

Piąty obraz

The fifth paiting.

farba zaschła na szczecinie. Szpachla. Tak. Idealnie. Sufit, podłoga, krzesło w bryzgach oleju. OK.

The paint has dried out on the bristles. A spackle. Yes. Perfect. The ceiling, the floor, a chair sprayed with oil. OK.

Małe ramy – ręce ograniczają się w ruchu, tłamszą w zarodku.

Small frames – the hands are limited by their movements, nipped it in the bud.

Pora na duży statyw.

It’s time for a large easel.

Fado 70×180

Ona. Jedyny odbiorca. Napędzająca siła do dalszego tworzenia.         Opisująca godzinami co widzi i czuje.

Her. The only recipient. The driving force to continue creation. Spending hours to describe what she sees and feels.

Szpachla, ręka, łokieć, dłoń, wyciskana farba między palcami dająca fizyczną rozkosz obcowania z własną myślą.

A spackle, a hand, an elbow, a palm, the paint squeezed between the fingers that makes one delightful to commune with your own thought.

Podobrazie na sztaludze zawsze gotowe.

The stretcher on the easel – always ready.

Czeka.

It’s waiting.

Nigdy, może ostatni raz, ciągle inne…

Never, maybe the last time, always different…

Jak nie było ramy to wyrwana sklejka starczyła.

When there was no frame available, a torn out plywood was perfectly enough.

Uzależnienie od wolnej, niepohamowanej radości tworzenia          ORA PISTA = TERAZ ŚLEDZIĆ

Addiction to a free, unstoppable joy of creating

ORA PISTA = TO TRACK NOW

Autor

The author

KATMANDU (polski)

2015

Praca Katmandu pochodzi z najbardziej figuratywnego okresu Konopki, co jest aż nadto wyraźne, gdy spojrzeć na wizerunek siedzącego mężczyzny, Nepalczyka w podeszłym wieku, skupionego na swej codziennej modlitwie, czyli dość powszechnemu obrazowi, zapadającemu w pamięci każdemu, kto zwiedził owe zachwycające, odległe miejsca. Wydaje się, że artysta urzeczony jest prostotą tego gestu, koncentracją i głęboką pobożnością, z jaką mężczyzna oddaje się swojej praktyce, jednak w stylu Konopki wyraźnie zaczyna wyłaniać się komponent emocjonalny, bardziej niepohamowany, bezgraniczny i zdolny przeobrazić akt twórczy w manifestację najbardziej intymnego i najbardziej wewnętrznego ja. Podróż ku ekspresjonizmowi przybiera w tym obrazie bardziej zdecydowany kierunek i zaczyna mieszać go z potrzebą wyodrębnienia synergii z jasnych i zdefiniowanych granic obserwowanej rzeczywistości, synergii, która ukazuje się w kreskach naniesionych przez Konopkę na płótno po uprzednim wytyczeniu obrazu głównego, niejako sugerującego, iż to co się czuje jest o wiele ważniejsze od tego, co się widzi. Fundamentem wspomnień, nawet gdy powraca on myślami do swych pielgrzymek po świecie, jest uczucie dostrzegające to, czego nie można uchwycić zmysłem wzroku, ponieważ jedynie w łączności z wrażliwością możliwe jest zgłębienie i usłyszenie tego wszystkiego, co obraz ma nam powiedzieć, przekazać i co ma w nas pozostawić, aby zachować się w naszej pamięci.

Marta Lock – krytyk sztuki, powieściopisarz, aforysta, eseista, recenzent, socjopsycholog

KATMANDU (english)

2015

Artwork Katmandu is still linked to the most figurative period of Konopka, in fact it is evident the image of the seated man, an elderly Nepalese man intent on his daily prayer, a common image and in the memory of whoever visits those enchantable faraway places. The artist appears captivated by the simplicity of the gesture, by the concentration and careful devotion with which the man dedicates himself to his task, yet it begins to emerge strongly from Konopka’s style, the emotional component, more irrepressible, more impelling, shoreless and capable of transforming the creative act into a manifestation of the most intimate, most interior self. The journey towards Expressionism becomes more incisive in this painting, and begins to mix with the need for abstraction from the clear and defined boundaries of the observed reality, a synergy that is revealed with the lines that Konopka imprints on the canvas by passing the brush after having painted the basic image, as if to suggest that what you feel is much more important than what you see. The basis of remembrance, even when he rethinks its pilgrimages in the world, is sensation, that perceiving all what the eye cannot see because it is only through the connection with sensitivity that it is possible to deepen and listen as much as we see has to tell us, send us, leave us so as not to be forgotten.

Marta Lock – art critic, novelist, aphorist, essayist, reviewer, sociopsycholog

KATMANDU ( italiano)

2015

L’opera Katmandu è ancora legata al periodo più figurativo di Konopka, infatti è evidente l’immagine dell’uomo seduto, un anziano nepalese assorto nella sua preghiera quotidiana, un’immagine comune e nella memoria, di chiunque visiti i luoghi sacri di quegli incantevoli posti lontani. L’artista appare rapito dalla semplicità del gesto, dalla concentrazione e attenta cura con la quale l’uomo si dedica al suo compito, eppure comincia a emergere forte dallo stile di Konopka, la componente emotiva, più prorompente, più impellente, inarginabile e capace di trasformare l’atto creativo in una manifestazione del sé più intimo, più interiore. Il cammino verso l’Espressionismo diventa più incisivo in questo dipinto, e comincia a mescolarsi con la necessità di astrazione dai confini netti e definiti della realtà osservata, sinergia che si svela con le linee che Konopka imprime sulla tela passandovi il pennello dopo aver realizzato l’immagine di base, come a voler suggerire che ciò che si sente è molto più importante di ciò che si vede. La base del ricordo, anche quando ripensa ai suoi pellegrinaggi nel mondo, è la sensazione, quel percepire tutto ciò che l’occhio non riesce a vedere perché è solo attraverso la connessione con la sensibilità che è possibile approfondire e ascoltare quanto tutto ciò che vediamo ha da dirci, trasmetterci, lasciarci per non farsi dimenticare.

Marta Lock – critica d’arte, romanziera, aforista, saggista, recensionista, e scrivo di socio-psicologia

Cooperation Poland-India

Myśli z różnych stron świata, zrodzone z potrzeby tworzenia, łączą się tworząc całość.

The thougts from all over the world, born from the need to create, blend into a whole.

Krzysztof Konopka – Md Taslim

WINDOW (english)

2017


In this painting, Konopka enters the most introspective phase, the one in which he feels the need to immerse himself after having discovered and welcomed the pleasure of an emotion that has now come to light, so the next in-depth analysis is the one which delves even inside of his own fears, his own ghosts, his own shadows and consequently also the chromatic range is tinged with darker shades, as mysterious as it is what will emerge after having looked inside that window that faces the soul of which it talks the title of the artwork. Here the grattage is in a mildly way because the glance is already beyond, it does not need to delve to reach the place where everything is revealed, on the contrary the color is laid out in a rather fluid way, as if the artist were to slip towards that inside that remains attached to the external colors, and therefore to the pleasure of discovery, despite the awareness of having to cross the darkness of what has long remained under layers of defensive barriers and existential uncertainties. The aknowlegment is that of the importance of a journey that will then lead to a fundamental evolution, necessary, to inner growth.

Marta Lock – art critic, novelist, aphorist, essayist, reviewer, sociopsycholog

WINDOW (polski)

2017

W tym obrazie Konopka wchodzi w najbardziej introspektywną fazę, w której czuje potrzebę zanurzenia się po odkryciu i przyjęciu przyjemności emocji, która się ujawniła, więc następną dogłębną analizą jest to, w co zagłębia się nawet w środku własnych lęków, własnych duchów, własnych cieni, a w konsekwencji także zakres chromatyczny zabarwiony ciemniejszymi odcieniami, równie tajemniczymi, jak to, co pojawi się po spojrzeniu w okno, które stoi przed duszą, której tytuł ma tytuł „działa. Tutaj moc jest używana w bardzo lekki sposób, prawdopodobnie dlatego, że wygląd jest już poza nią, nie trzeba kopać, aby dotrzeć do miejsca, w którym wszystko się ujawnia, wręcz przeciwnie, kolor jest ułożony w dość płynny sposób, prawie artysta powinien się przesunąć w kierunku to wewnątrz siebie, które pozostaje przywiązane do zewnętrznych kolorów, a zatem do przyjemności odkrywania, pomimo świadomości konieczności przekraczania ciemności tego, co od dawna pozostawało pod warstwami barier obronnych i egzystencjalnych niepewności. Uznaje się znaczenie podróży, która następnie doprowadzi do fundamentalnej ewolucji, niezbędnej, do wewnętrznego wzrostu.

Marta Lock – krytyk sztuki, powieściopisarz, aforysta, eseista, recenzent, socjopsycholog

WINDOW (italiano)

2017

In questo dipinto Konopka entra nella fase più introspettiva, quella in cui sente l’esigenza di immergersi dopo aver scoperto e accolto il piacere di un’emotività che ormai è uscita alla luce, dunque l’approfondimento successivo è quello che scava anche all’interno delle proprie paure, dei propri fantasmi, delle proprie ombre e di conseguenza anche la gamma cromatica si tinge di tonalità più cupe, misteriose tanto quanto lo è ciò che emergerà dopo aver guardato dentro quella finestra che affaccia sull’anima di cui parla il titolo dell’opera. Qui il grattage è utilizzato in modo molto 1lieve probabilmente perché lo sguardo è già oltre, non ha bisogno di scavare per raggiungere il luogo in cui tutto si svela, al contrario il colore è steso in modo piuttosto fluido, quasi l’artista dovesse scivolare verso quel dentro di sé che resta agganciato ai colori esterni, e dunque al piacere della scoperta, pur nella consapevolezza di dover attraversare il buio di ciò che è rimasto a lungo sotto strati di barriere difensive e di incertezze esistenziali. La presa d’atto è quella dell’importanza di un cammino che condurrà poi a un’evoluzione fondamentale, necessaria, alla crescita interiore.

Marta Lock – critica d’arte, romanziera, aforista, saggista, recensionista, e scrivo di socio-psicologia

THE MANIFESTO OF ORAPIZM

The orapism manifest.

Potrzebowałem GO.

I need him.

160×210

ORAPIZM ma ilustrację.

ORAPISM has an illustration.

Flagowy obraz stylu.

A flagship painting of the style.

Trzy godziny i jest.

Three hours and there it is.

Wściekłe tempo tworzenia.

Hectic speed of creation.

Wielorakość myśli, religii, przeżyć, stanów – manifest.

Diversity of thoughts, religions, experiences, states – the manifest.

Manifest ORAPIZMU.

The ORAPISM manifest.

ORAPIZM – STYLE IN ART

Orapizm – styl w malarstwie charakteryzujący się ekspresją przekazu, wyrazistością kreski i energetyzującym kolorytem.

Orapism – a painting style that conveys expressive messages with the use of sharp lines and energetic colours.

,,Ora pista” = ,,teraz śledzić” (z jęz. portugalskiego)

,,Ora pista” = (Portuguese) „to track now”

Obserwacje swojego stanu emocjonalnego przenoszonego na płótno szpachlą i olejem, podświadomie w transie twórczym.

The observation of your emotions that have been subconsciously conveyed to the canvas with the use of a spackle and oil in the creation trans.

Akcja-reakcja, autor-odbiorca, przekaz podprogowy, odbicie lustrzane.

Action-reaction, author-receiver, subliminal message, a reflection in the mirror.

Głęboko skrywane, wytęsknione, nieokiełznane potrzeby, jawne bądź ukryte namiętności.

Deeply hidden, missed, wild needs, blatant or hidden desires.

Widz może przez wniknięcie w strukturę ruchu przenosić się w niezakłamany świat swojej wyobraźni.

The viewer can move to the truthful world of their imagination by delving into the movement structure.

 

 

STYLE IN ART