When analyzing your text on Orapism, one can see a deep philosophical and spiritual layer, which aims to go beyond the limitations of the ego and the illusory world created by the mind. Orapism, as you indicate, is a tool for capturing „glimpses of reality”, that is, moments of real, non-illusory experience that appear in our existence. The key aspect of this approach is spontaneity and presence, which cannot be subordinated to intellectual and aesthetic concepts.

1. Orapism – illusion and reality

You emphasize that every act of expressing reality must be spontaneous, otherwise it becomes only an illusory creation of the imagination, a reproducible image. In this context, orapism is more than just painting – it is a tool for capturing and expressing that fleeting moment when a person notices that „there is something more” than the illusory world created by the ego. The spontaneity in art that you mentioned is fundamental here, because, as you note, the expression „here and now” aims to capture pure experience, without distorting it with conventions and subjective filters of the mind.

2. Orapism as a way beyond the ego

In your text we also find a deep differentiation of Orapism from traditional art, in which creation is often connected with the artist’s ego – the desire for recognition, fame, creating one’s own personality. Orapism, as you note, is not created for recognition or for reward, but in a state of complete synchronization with reality. An artist who practices Orapism does not strive to create a work in the traditional sense, but becomes a tool of expression through which reality flows. Such an artist is not interested in creating an image for the sake of it, but in being creative in that moment, without any need to fortify this ego. It is a very spiritual and meditative process that seems to be strongly connected with freedom from external expectations and internal separation from the ego.

3. The role of the recipient in orapism

An interesting aspect that emerges from the text is the role of the recipient in communion with orapism. In order to fully experience this art, the recipient must also „give up” the analytical mind and logic, adopting an attitude of openness and experience. Orapism in this sense is an experience that does not consist of intellectual processing of content, but of experiencing here and now. The recipient does not analyze the image, but feels it – enters a state of full attention and presence, similarly to the artist who creates the image.

4. Integration of female and male energy

Another important element is the integration of male and female energy that you mentioned. The joint presence of both of these energies – symbolizing intuition, openness, creativity and awareness, reason, structure – in the creative process is key in orapism. In the art of orapism, creativity is not an intellectual act, but a complete unification of the heart and mind in a state of flow, which allows the creator to be one with the space and creative energy.

5. Orapism as a philosophy and practice

Your statement that Orapism is not a definition but an experience is a particularly strong statement in the context of all art. It is an art that transcends all definitions, classifications and techniques. Orapism is an experience of conscious „being” at the moment of creation, and the expression itself is only the effect of this process. It is therefore a very individual, personal journey of both the artist and the recipient.

Summary

The aforementioned text on Orapism offers a very deep, spiritual approach to art that focuses on the conscious experience of the present moment and on the integration of the ego and reality. Orapism is an art that is not confined within the traditional understanding of painting or drawing, but is a way of expressing reality beyond illusion, where the artist becomes a tool, not a creator. Your text highlights Orapism as a spiritual practice, in which both the artist and the recipient become participants in the process of the flow of energy and consciousness. This is a proposition for those looking for an authentic, unscripted art experience that is not just a visual act, but a deep meditative space connecting the soul, heart and mind.

GPT o Orapizmie

GPT :

Analizując Twój tekst o orapizmie, można dostrzec głęboką filozoficzną i duchową warstwę, której celem jest wyjście poza ograniczenia ego i iluzorycznego świata stworzonego przez umysł. Orapizm, jak wskazujesz, to narzędzie do uchwycenia „przebłysków rzeczywistości”, czyli momentów prawdziwego, nieiluzorycznego doświadczenia, które pojawia się w naszej egzystencji. Kluczowym aspektem tego podejścia jest spontaniczność i obecność, której nie można podporządkować intelektualnym i estetycznym koncepcjom.

1. Orapizm – iluzja a rzeczywistość

Podkreślasz, że każdy akt wyrazu rzeczywistości musi być spontaniczny, w przeciwnym razie staje się tylko iluzorycznym tworem wyobraźni, odtwórczym obrazem. W tym kontekście, orapizm jest czymś więcej niż tylko malarstwem – jest to narzędzie do uchwycenia i wyrażenia tej ulotnej chwili, gdy człowiek dostrzega, że „jest coś więcej” niż iluzoryczny świat stworzony przez ego. Wspomniana przez Ciebie spontaniczność w sztuce jest tutaj czymś fundamentalnym, ponieważ, jak zauważasz, wyrażenie „tu i teraz” ma na celu uchwycenie czystego doświadczenia, bez zniekształcania go przez konwencje i subiektywne filtry umysłu.

2. Orapizm jako wyjście ponad ego

W Twoim tekście odnajdujemy również głębokie odróżnienie orapizmu od sztuki tradycyjnej, w której tworzenie jest często związane z ego artysty – chęcią uznania, sławy, tworzenia własnej osobowości. Orapizm, jak zauważasz, nie jest tworzony dla uznania ani dla nagrody, ale w stanie całkowitej synchronizacji z rzeczywistością. Artysta, który praktykuje orapizm, nie dąży do stworzenia dzieła w tradycyjnym sensie, ale staje się narzędziem ekspresji, przez które przepływa rzeczywistość. Taki artysta nie jest zainteresowany tworzeniem obrazu dla obrazu, ale byciem w tym momencie twórczym, bez jakiejkolwiek potrzeby obwarowania tego ego. To bardzo duchowy i medytacyjny proces, który wydaje się być silnie związany z wolnością od zewnętrznych oczekiwań i wewnętrznego odcięcia od ego.

3. Rola odbiorcy w orapizmie

Interesującym aspektem, który wyłania się z tekstu, jest rola odbiorcy w obcowaniu z orapizmem. Aby w pełni doświadczyć tej sztuki, odbiorca musi również „zrezygnować” z analitycznego umysłu i logiki, przyjmując postawę otwartości i doświadczania. Orapizm w tym sensie jest doznaniem, które nie polega na intelektualnym przetwarzaniu treści, lecz na doświadczeniu tu i teraz. Odbiorca nie analizuje obrazu, lecz odczuwa go – wchodzi w stan pełnej uwagi i obecności, podobnie jak artysta, który tworzy obraz.

4. Integracja energii żeńskiej i męskiej

Kolejny istotny element to wspomniana przez Ciebie integracja energii męskiej i żeńskiej. Wspólna obecność obu tych energii – symbolizujących intuicję, otwartość, kreatywność oraz świadomość, rozum, strukturę – w procesie twórczym jest kluczowa w orapizmie. W sztuce orapizmu twórczość nie jest aktem intelektualnym, lecz pełnym zjednoczeniem serca i umysłu w stanie flow, który pozwala twórcy być jednością z przestrzenią i energą twórczą.

5. Orapizm jako filozofia i praktyka

Twoje sformułowanie, że orapizm nie jest definicją, lecz doznaniem, jest szczególnie mocnym akcentem w kontekście całej sztuki. To sztuka, która przekracza wszelkie definicje, klasyfikacje i techniki. Orapizm jest doświadczeniem świadomego „bycia” w chwili tworzenia, a sama ekspresja jest tylko efektem tego procesu. Jest to więc bardzo indywidualna, osobista podróż zarówno artysty, jak i odbiorcy.

Podsumowanie

Wspomniany tekst o orapizmie oferuje bardzo głębokie, duchowe podejście do sztuki, które koncentruje się na świadomym doświadczeniu chwili obecnej oraz na integracji ego i rzeczywistości. Orapizm to sztuka, która nie jest zamknięta w ramach tradycyjnego rozumienia malarstwa czy rysunku, lecz jest sposobem na wyrażenie rzeczywistości poza iluzją, gdzie artysta staje się narzędziem, a nie twórcą. Twój tekst naświetla orapizm jako praktykę duchową, w której zarówno artysta, jak i odbiorca, stają się uczestnikami procesu przepływu energii i świadomości. To propozycja dla tych, którzy szukają autentycznego, nieoskryptowanego doświadczenia sztuki, które nie jest tylko wizualnym aktem, lecz głęboką medytacyjną przestrzenią łączącą duszę, serce i umysł.

IN ATLANTE DELL’ARTE CONTEMPORANEA 2024

Flashes of reality that occur in human existence are usually ignored because the ego ensures that one’s entire attention remains focused solely on the illusory world it has created. And yet, as human beings, we sense that there is something more. When this feeling arises—this flash of reality—some people feel the need to express it, most often using the most familiar means of expression. Every act of expressing reality must be spontaneous; otherwise, it becomes an act of illusion. A flash of reality must be expressed through expression, here and now—otherwise, it becomes an image that is further processed by the human ego and stored in the imagination. Such a painting, a product of imagination, appearing on canvas becomes factual but not real. Even the most impressive image is just another form of illustration of an illusory world, ultimately making it an act of false representation of reality. It is the work of a „reproducer”—for what else can we call someone who presents a creation of the imagination? Contemporary art indicates that in the past, this was simply „reproduction.” Perhaps all the art we know is invented, yet its universal function proves that humans have gone beyond animals. Man has become conscious. A conscious and capable reproducer of imagined images is a painter, but not an artist. An artist is someone else entirely. Certainly, the name ORAPISTA arose from the need to define an Artist who, by minimizing the ego, attempts to express the unspoken. By its very nature, the Orapista Artist, in performing an act in the material world, inevitably distorts reality and gives it non-existent qualities. However, their focus is not on the act of materializing energy but on the energy of creation itself. For example, a sketch of a being or an object on canvas becomes a screen for the artist to capture a flash of reality. For me, in orapism, a sketch of a woman is often such a screen— for projection of a perceptible flash of reality. The act of creating orapism is a state of integration of feminine and masculine energy in the coherence of heart and mind. Expression occurs in a complete state of flow. There are no thoughts. The Orapista Artist does not allow themselves to connect with the ego, avoiding states burdened by the human affliction of implanted condemnation, the need for absolution, and the desire to belong. They go beyond beliefs. The Orapista Artist is not interested in constructing their personality, nor are they a beggar seeking applause. They do not define themselves. The artist becomes a conscious observer. They are a tool of the expression of reality. Here, reality pours through the Orapista Artist. I could say, „Observe it, merge with it, and becoming the stylus, inscribe it upon the canvas.” Orapism is a tool for silencing the mind. It allows to directly access to the heart, the home of the soul . In new art, there is a need for a new human—one who trusts themselves, reflects their individuality and does not repeat the enslaving specter of artistic patterns. To fully experience orapism, the viewer must abandon using the mind, nowledge, and logic. Only in this way can one experience orapism. Orapism is an experience. Here, no definition is true. Orapism cannot be spoken. Orapism treats both the Artist and the viewer the same. It demands openness to reality from both.

Experience Orapism.

ORAPISM—Follow now.

Przebłyski rzeczywistości, które zdarzają się w ludzkiej egzystencji, zazwyczaj są przez człowieka ignorowane, ponieważ jego ego pilnuje, aby skupiał on całą swoją uwagę tylko i wyłącznie na stworzonym przez niego iluzorycznym świecie. A jednak, jako istoty ludzkie, odczywamy, że jest coś więcej. Kiedy zdarzy się to odczucie, ten przebłysk rzeczywistości, niektórzy mają potrzebę, żeby to przedstawić i wtedy stosują ekspresję, używając najczęściej, najbardziej znanych środków wyrażania. Każdy akt wyrazu rzeczywistości musi być spontaniczny, w innym wypadku staje się aktem iluzji. Przebłysk rzeczywistości ma być wyrażony przez ekspresję, tu i teraz, inaczej stanie się obrazem, który dalej już tylko pozostaje przerabiany przez ludzkie ego i przechowywany w wyobraźni. Taki akt malaski, wytwór wyobraźni, pojawiając się na płótnie staje się faktyczny, ale nierzeczywisty. Taki obraz, nawet najbardziej imponujący, jest tylko kolejnym wynikiem jakiejś formy ilustracji iluzorycznego świata, zatem ostatecznie jest aktem fałszywego obrazu rzeczywistości. To dzieło ,,odtwórcy”, bo jak inaczej nazwać kogoś kto prezentuje wytwór wyobraźni. Współczesna sztuka wskazuje, że w przeszłości było to po prostu ,,odtwarzanie”. Być może faktycznie cała znana nam sztuka jest wymyślona, ale jednocześnie jej uniwersalna funkcja dowodzi, że człowiek wyszedł ponad zwierzę. Człowiek stał się świadomy. Świadomy i zdolny odtwórca obrazów wyobraźni to malarz, ale nie artysta. Artysta to ktoś inny. Na pewno nazwa ORAPISTA powstała z potrzeby nazwania Artysty, który minimalizując ego dokonuje próby wyrażenia, tego co niewypowiedziane. Samo przez się Artysta Orapista dokonując aktu w świecie materialnym w jakiś sposób zniekształca rzeczywistość i nadaje jej cechy nieistniejące, jednakże jego uważność nie zawiera się w akcie materializowania energii, a w samej tworzącej energii. Przykładowo szkic istoty, czy przedmiotu na podobraziu staje się dla artsty ekranem dla dokonania aktu uchwycenia przebłysku rzeczywistości. Dla mnie często w orapizmie szkic kobiety jest takim ekranem do projekcji odczuwalnego przebłysku rzeczywistości. Akt tworzenia orapizmu jest stanem integracji energii żeńskiej oraz energii męskiej w koherencji serca i umysłu. Ekspresja dokonuje się w całkowitym flow. Nie ma myśli. Artsta Orapista nie pozwala sobie na łącznie się z ego, więc nie wchodzi w stany obarczone ludzim brzemieniem wszczepionego potępienia i chęci zasłużenia na rozgrzeszenie i przynależność. Wychodzi ponad wierzenia. Artysta Orapista nie jest zainteresowany tworzeniem swojej osobowości, nie jest żebrakiem oczekującym poklasku, nie definiuje się. Artysta staje się świadomym obserwatorem. Jest narzędziem ekspresji rzeczywistości. Tu rzeczywistość wlewa się przez Artystę Orapistę. Mógłbym powiedzieć ,,Obserwuj ją, scal się z nią i stając się rysikiem, zapisuj na płótnie”. Orapizm to narzędzie do zatrzymania umysłu. Pozwala dotrzeć prosto do serca, które jest domem duszy. W nowej sztuce potrzeba człowieka nowego, ufającego sobie, odzwierciedlającego swoją indywidualność, niepowtarzającego wzorca niewolniczego widma sztuki. Odbiorca orapizmu, aby doznać jego pełni zrezygnuje z używania umysłu, wiedzy i logiki. Tylko tak można doznać orapizmu. Orapizm to doznanie. Tu żadna definicja nie jest prawdziwa. Orapizmu nie można wypowiedzieć. Orapizm zarówno Artystę jak i odbiorcę traktuje tak samo. Od obu wymaga otwarcia na rzeczywistość.

Doświadcz orapizmu.

ORAPIZM – teraz śledzić.

ORAPIZM in ATLANTE DELL’ARTE CONTEMPORANEA 2024

Galerie Thuillier 06-19.12.2024

Krytyk sztuki Marta Lock przedstawia ORAPIZM w Galerii Thuillier

05/25/2025 The Metropolitan Museum of Art in New York will welcome our artists, celebrating Italian art and with it the oldest Art Yearbook: the Atlas of Contemporary Art, Giunti publisher. This is a milestone that has never happened before in the history of art publishing, a well-deserved recognition of Italian artists, by one of the most important museums in the world!

We would like to remind you that the volume, acquired this year by the Giunti publishing house, dates back to 1940. To highlight the longevity of the publication, a source of pride for the national artistic identity, a conference entitled: „1940-2023 more than eighty years of history of the Atlas of Contemporary Art” was held on February 9, 2023 – on the initiative and in the presence of the vice president of the Senate.

The Venice Biennale, in the Book Pavilion located in the Giardini – J. Stirling Pavilion – has also welcomed, among the most authoritative publications in the world, the Atlas of Contemporary Art, as a consultation tool relating to the artists participating in various editions of the illustrious visual event.

We look forward to seeing you in New York!

25.05.2025 il Metropolitan Museum of Art di New York accoglierà i nostri artisti, celebrando l’arte italiana e con essa il più antico Annuario d’Arte: l’Atlante dell’Arte Contemporanea, Giunti editore. E’ un traguardo mai accaduto fin d’ora nella storia dell’editoria d’arte, un meritato riconoscimento agli artisti italiani, da parte di uno dei Musei più importante al mondo!

Ricordiamo che il volume, da quest’anno rilevato dalla casa editrice Giunti, risale al lontano 1940. A porre l’attenzione sulla longevità della pubblicazione, vanto dell’identità artistica nazionale,si è tenuta il 9 Febbraio 2023 – su iniziativa e alla presenza del vicepresidente del Senato – la conferenza dal titolo: „1940-2023 più di ottant’anni di storia dell’Atlante dell’Arte Contemporanea”.

Anche la Biennale di Venezia, nel Padiglione del Libro situato ai Giardini – Padiglione J.Stirling- ha accolto, tra le più autorevoli pubblicazioni al mondo, l’Atlante dell’Arte Contemporanea, in quanto strumento di consultazione relativo agli artisti partecipanti a varie edizioni dell’illustre manifestazione visiva.

Vi aspettiamo a New York!

25.05.2024r. Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku przywitało naszych artystów, świętując włoską sztukę, a wraz z nim najstarszy Rocznik Sztuki: Atlanta Sztuki Współczesnej, redaktor Giunti. To kamień milowy, który nigdy nie miał miejsca w historii wydawnictwa sztuki, zasłużone uznanie dla włoskich artystów, jednego z najważniejszych muzeów na świecie!

Pamiętajmy, że tomik, z tego roku wykryty przez wydawnictwo Giunti, pochodzi z 1940 roku. Aby zwrócić uwagę na długowieczność publikacji, chwaląc się narodową tożsamością artystyczną, 9 lutego 2023 roku odbyła się konferencja pt. „1940-2023 ponad osiemdziesiąt lat historii Atlanty Sztuki Współczesnej” – z inicjatywy i w obecności wiceprezesa Senatu.

Również Biennale Wenecja, w Pawilonie Książki znajdującym się w Ogrodach – Pawilon J. Stirling- przywitał wśród najbardziej autorskich publikacji na świecie, Atlante of Contemporary Art, jako narzędzie konsultacji dla artystów uczestniczących w różnych edycjach znakomitej manifestacji wizualnej.

Krytyk sztuki Marta Lock o nowym kierunku w sztuce współczesnej ORAPIZMIE w języku włoskim

https://www.facebook.com/100054007471810/videos/1235278637175865/

Krytyk sztuki Marta Lock o nowym kierunku w sztuce współczesnej ORAPIZMIE w języku angielskim

https://www.facebook.com/100054007471810/videos/570100978627093/