KRZYSZTOF KONOPKA (ORAPISTA) – DARIO FO
WSPÓŁCZEŚNI ARTYŚCI
W tej pracy wyłania się potrzeba Konopki, aby powrócić do figuracji, by zbliżyć się do tego, co oko widzi obserwując otaczającą rzeczywistość przez filtr duszy. Towarzyszy temu to samo uczucie, którego doświadcza się przy ponownym powstaniu z głębokości istoty, po którym artysta chce stawić wszystkiemu czoła z nowym punktem widzenia, kiedy nie musi już więcej odcinać się od tego, co widzialne, ale czuje, że może powrócić do opisywania z nową samowiedzą, bezprecedensową świadomością, równowagą między czuciem i zrozumieniem, że podróż wgłąb siebie była pouczająca. Dotarcie do nowego życia miało znaczenie zarówno w najbardziej dosłownym tego rozumieniu, jak i w wymiarze duchowym, i jest wyrażone w ekspresjonistycznych tonach, kolorach połączonych z wnętrzem, które jest teraz uwydatnione formą, lecz także jasnożółtą barwą, za pomocą której kreśli on twarz głównego bohatera obrazu, odrodzenie się nowego bytu, pełniejszego, żywszego w każdym momencie, ponieważ na końcu autor odkrywa, że jest to jedyna możliwość jego przeżycia. Typowa technika gratażu zakłada tutaj inną formę, promieniowanie z rdzenia, który reprezentuje życie i podąża w kierunku postaci, jakby chciało przyciągnąć go do siebie, aby nakłonić do celebracji duchowego i cielesnego odrodzenia, które otrzymał w darze.
Marta Lock – krytyk sztuki, powieściopisarz, aforysta, eseista, recenzent, socjopsycholog
In this work emerges Konopka’s need to return to figuration, to draw closer to what the eye sees after observing the surrounding reality through the filter of the soul. The feeling is that of a re-emergence from the depths of the essence after which the artist wishes to face things from a renewed point of view from which he no longer needs to detach himself from the visible but feels he can return to recount it with a new consciousness, an unprecedented awareness, a point of balance between feeling and seeing that he has learned during his journey inside himself. The arrival at a new life, meant both in the most literary sense of the term and in the more spiritual one, is told with expressionist tones, colors linked to the interiority now unavoidable by the form, but also by a bright yellow with which he describes the face of protagonist of the painting, the resurgence of a new existence, fuller, more lived in every moment because in the end the artist has discovered that it is the only way in which it can be lived. The typical grattage technique assumes a different form here, it radiates from the core that represents life, and goes towards the character, as if it wants to attract him to himself to induce him to celebrate that spiritual and physical rebirth, which he received as a gift.
Marta Lock – art critic, novelist, aphorist, essayist, reviewer, sociopsycholog
In quest’opera emerge la necessità di Konopka di ritornare alla figurazione, a riavvicinarsi a ciò che l’occhio vede dopo aver osservato la realtà circostante attraverso il filtro dell’anima. La sensazione è quella di una riemersione dalle profondità dell’essenza dopo le quali l’artista desidera affrontare le cose da un punto di vista rinnovato da cui non ha più bisogno di staccarsi dal visibile bensì sente di poter tornare a raccontarlo con una nuova coscienza, un’inedita consapevolezza, un punto di equilibrio tra il sentire e il vedere che ha appreso durante il viaggio all’interno di sé. L’approdo a una nuova vita, intesa sia nel senso più letterario del termine che da quello più spirituale, viene raccontato con tonalità espressioniste, colori legati all’interiorità ormai imprescindibile dalla forma, ma anche da un giallo vivo con cui descrive il volto del protagonista del dipinto, il risorgente a una nuova esistenza, più piena, più vissuta in ogni attimo perché in fondo l’artista ha scoperto che è l’unico modo in cui può essere vissuta. La tipica tecnica del grattage assume qui una forma differente, si irradia dal nucleo che rappresenta la vita, e va verso il personaggio, come volesse attrarlo a sé per indurlo a celebrare quella rinascita, spirituale e fisica, che ha ricevuto in dono.
Marta Lock – critica d’arte, romanziera, aforista, saggista, recensionista, e scrivo di socio-psicologia
Marta Lock in Medina Roma
In Selfie Konopka enters the depths of his personal emotional universe, leaving out the importance of exteriority and form to emphasize essence, to what he wants to glimpse of that self still to be discovered, to be explored, to leave to be revealed. The meaning of the painting lies in the research itself, in the abandoning of the figurative element that seems to be inextricably linked to the title itself, to enter the universe more impalpable of the soul to which the artist feels the impulse to give voice. The soft colors of the celestial shades are mixed with the more decisive red and black, the scratching is strong, incisive, impetuous, almost as if to describe the alternation of emotions that are accumulated in our most intimate part, which stratify in the course of circumstances and events and give rise to the people we will become a moment later. The courage to look down at those impetuosity, to look into that vortex of sensations, becomes a need to confront them, take note of them and overcome them to become more aware.
Marta Lock – art critic, novelist, aphorist, essayist, reviewer, sociopsycholog
W Selfie Konopka zatapia się w głębiny osobistego wszechświata emocji, pomijając znaczenie zewnętrzności i formy, aby podkreślić istotę, chcąc zwrócić wzrok na tą część ja, która nadal czeka na odkrycie, eksplorację, umożliwienie jej ujawnienia. Znaczenie obrazu kryje się w samym jego ekplorowaniu, w porzuceniu figuratywnych elementów, które zdają się nierozerwalnie łączyć z tytułem, aby wejść do bardziej nieuchwytnego wszechświata duszy, której głos chce dać artysta, czując ku temu impuls.
Miękkie kolory niebiańskich cieni są pomieszane z bardziej stanowczą czerwienią i czernią, zadrapania są silne, ostre, porywcze, niemalże jakby miały wyrazić zmienność emocji, które są skumulowane w naszych najbardziej intymnych zakątkach, które rozwarstwiają się w wyniku różnych okoliczości oraz zdarzeń i kształtują człowieka, jakim stajemy się chwilę później. Odwaga, aby spojrzeć w dół na ową porywczość, aby spojrzeć na ten wir doznań, rodzi potrzebę konfrontacji z nimi, zwrócenia na nie uwagi i przezwyciężenia ich, by stać się osobą bardziej świadomą.
Marta Lock – krytyk sztuki, powieściopisarz, aforysta, eseista, recenzent, socjopsycholog
Nell’opera Selfie Konopka entra nell’intimo del suo personale universo emotivo, tralascia l’importanza dell’esteriorità e della forma per dare rilievo all’essenza, a ciò che desidera intravedere di quel sé ancora tutto da scoprire, da approfondire, da lasciar rivelare. Il senso del dipinto sta nella ricerca stessa, in quell’abbandonare l’elemento figurativo che sembra essere indissolubilmente legato al titolo stesso, per entrare nell’universo più impalpabile dell’anima a cui l’artista sente l’impulso di dare voce. I colori tenui delle sfumature dei celesti, sono mescolati al più deciso rosso e al nero, il grattage è forte, incisivo, impetuoso, quasi come a descrivere l’alternanza di emozioni che si accumulano nella nostra parte più intima, che si stratificano nel corso delle circostanze e degli eventi e che danno origine alle persone che diventeremo un attimo dopo. Il coraggio di affondare lo sguardo verso quelle impetuosità, di guardare negli occhi quel vortice di sensazioni, diviene esigenza di confrontarsi con esse, prenderne atto e superarle per diventare più consapevole.
Marta Lock – critica d’arte, romanziera, aforista, saggista, recensionista, e scrivo di socio-psicologia
